donderdag 13 december 2012

Winter!

Nadat de sneeuw, kou en narigheid hier dit jaar relatief laat zijn intrede deed, is de winter hier dan eindelijk begonnen. Veel mensen vertelden dat het normaalgesproken ergens eind oktober al begint te vriezen en sneeuwen, maar dit jaar was het in november nog erg warm. Ongeveer 3 weken geleden is de eerste sneeuw hier gevallen en dat zorgde ervoor dat er een heel leger aan sneeuwscheppers en –vegers op de been kwam. Anders dan in Nederland (waar vooral veel zout wordt gestrooid om van de sneeuw af te komen) zag je hier overal op straat mannen en vrouwen in oranje hesjes en jassen staan die de sneeuw uit de weg ruimen.  Ook mijn huisbaas is zo’n ‘sneeuwschepper’ en het is zijn verantwoordelijkheid om de straten rondom het flatgebouw schoon te houden. Het valt nu nog mee met de hoeveelheid sneeuw die er gevallen, is maar als het straks echt flink gaat sneeuwen (waarschijnlijk ergens in januari of februari) dan is hij soms de halve nacht weg om sneeuw te ruimen en de straten schoon te houden.

Sneeuwruimers in actie
Het kwik is dus ondertussen flink onder het vriespunt gedaald en op dit moment is het −18 °C buiten. De weersvoorspellingen geven voor maandag nog −20 °C op en daarna is de verwachting dat het dan weer wat ‘warmer’ wordt. Op zich is de kou goed uit te houden: ik heb in Nederland al een ’n goede winterjas gekocht en helemaal ingepakt met sjaal, wanten, muts en capuchon is het dan best prima vol te houden om buiten te lopen.









Ik heb inmiddels twee nieuwe vakken: één vak over ondernemerschap en innovatie, waarbij het gaat over hoe de Russische overheid (probeert om) innovatie stimuleert. Daarvoor worden (à la Silicon Valley in de VS) speciale gebieden aangewezen waar belastingvoordelen gelden en waar het dus voor bedrijven (vooral in de technologie-industrie) aantrekkelijk is om zich te vestigen. Het andere vak wat ik nu heb gaat over de overheidsfinanciën, dus op welke manier de overheid aan haar geld komt en hoe het vervolgens weer wordt uitgegeven. In Rusland wordt bijvoorbeeld bijna alle belasting afgedragen aan de centrale overheid in Moskou en daarna van daaruit weer (gedeeltelijk) geïnvesteerd in andere regio’s. Maar het meeste wordt geïnvesteerd in Moskou zelf, met als gevolg dat daar de meeste werkgelegenheid is, en veel regio’s zich achtergesteld voelen.

En ook hier worden de voorbereidingen voor kerst getroffen. In Rusland worden de feestdagen van de oosters-orthodoxe kerk gevolgd en omdat zij met een andere kalender werken, wordt Kerstmis hier niet op 25 en 26 december gevierd, maar op 7 januari. Maar belangrijker nog dan kerst is hier oud en nieuw. Omdat alle religies in de communistische tijd officieel verboden waren, was oud en nieuw één van de weinige traditionele feestmomenten die overbleef. Daarom is oud en nieuw inmiddels één van de belangrijkste feestdagen en dat zie je bijvoorbeeld ook in de winkels. Zo wordt daar geen reclame gemaakt voor het kopen van lekker eten of mooie kleding voor kerstmis, maar alles staat in het teken van oud en nieuw. En op oudejaarsavond krijgen alle kinderen dan van Vadertje Vorst (een soort kerstman) cadeautjes en wordt het gevierd met veel eten en drinken.


Inmiddels ben ik al bijna 3 maanden in Nizhny Novgorod en is het bijna tijd geworden om voor de feestdagen terug naar Nederland te vliegen. De tijd is ontzettend snel gegaan en dat is natuurlijk een goed teken. Maar ik heb er ook super veel zin in om iedereen weer even te zien in Nederland!

maandag 19 november 2012

Lekker zingen en 'n bezoekje aan de autofabriek

Vorige week stond er een bezoek aan de autofabriek op het programma. In 1929 sloot de Sovjet-Unie een overeenkomst met Ford waarin werd afgesproken dat de Sovjet-Unie auto-onderdelen van Ford zou kopen en dat Ford daarom zou helpen met het opzetten van een fabriek in Nizhny. Dat gebeurde en de autofabriek GAZ was een feit. Inmiddels is de fabriek stukken kleiner dan in de hoogtijdagen, maar nog steeds worden auto’s gemaakt – vooral bestelbusjes en pick-up trucks.
  

Tijdens de tour door de fabriek gingen er twee andere studenten met mij mee voor het nodige uitleg- en vertaalwerk; want de tour zelf was in het Russisch. Het was helaas verboden om foto’s te maken, dus jullie zullen het met mijn verhaal moeten doen…. We begonnen met een mooi relaas over wat we allemaal wel en niet mochten doen in de fabriek. Een verhaal dat werd verteld door een nors kijkende dame, die al heel wat jaren geleden het cassettebandje met de veiligheidsinstructie ingeslikt leek te hebben. Er volgde namelijk een monotoon verhaal waarin onder andere verteld werd dat we in de fabriek netjes achter elkaar aan moesten lopen en tenslotte als opbeurende afsluiter nog even werd meegedeeld dat er een aantal weken geleden twee medewerkers waren overleden tijdens onveilig werken. Vol goede moede gingen we dus verder naar de fabriekshal  en het was erg leuk om te zien hoe de auto’s in elkaar werden gezet. In het begin van de fabriekshal stond op een lopende band het chassis van de auto en heel langzaam ging het chassis naar voren en werd er telkens een nieuw onderdeel aan of op gezet: spiegels, het motorblok, de ramen, etc. etc. Terwijl we dus door de fabriek liepen, ging de auto er dus steeds meer uitzien als een auto en aan het eind van de lopende band was de auto helemaal af. Toen de werknemers pauze hadden ging iedereen gezellig in de fabriekshal (in de herrie) naast de lopende band zitten met een bak thee en een boterham, prima kantine dus! In de fabriek werd overigens nog druk gebouwd aan een nieuwe productielijn, want GAZ heeft overeenkomsten gesloten met Skoda en binnen een aantal maanden is het de bedoeling dat er hier Skoda Jeti’s van de lopende band rollen. En vanaf 2013 zullen ze beginnen met het in elkaar sleutelen van de Mercedes Sprinter, Volkswagen Jetta en Skoda Octavia. 

Twee weken geleden hadden Valentin en Tatiana (mijn ‘huizbazen’) voor Stefano (mijn Italiaanse huisgenoot) en mij een diner klaargemaakt om ons beiden welkom te heten. Ook hun dochter, een vriendin en de buurman werden uitgenodigd en ze hadden allerlei lekkere Russische gerechten voor ons klaargemaakt. Na het eten ging er opeens een map rond en iedereen werd dolenthousiast. Wat bleek is dat Valentin en Tatiana in het bezit zijn van een heuse karaokemachine en wat is er nou leuker dan op een regenachtige middag wat nummers te zingen?  Normaalgesproken drink ik eerst 'n paar biertjes voordat ik mijn karaoketalenten laat zien, maar dat was deze keer helaas niet mogelijk (gek genoeg kwam de wodka deze middag namelijk niet op tafel….). Nadat Valentin en de buurman eerst wat Russische smartlappen ten gehore hadden gebracht, speelden (of eigenlijk zongen natuurlijk) Stefano en ik op veilig door Engelstalige hits als ‘The sound of silence’ en ‘Let it be’ door de kamer te blèren. Voor mij opnieuw een bevestiging dat het met die zangcarrière toch echt niets gaat worden. Maar erg mooi om mee te maken!

The Voice of Russia
Wat het studeren betreft heb ik deze week van één vak het laatste college, dus ik ben benieuwd welk vak er daarna gaat komen. Voor het andere vak (het vak over de olie- en gasindustrie) ga ik samen met het meisje uit Barcelona een artikel schrijven over de mogelijke veranderingen in de energiehandel tussen Rusland en Japan. Na de kernramp in Fukushima heeft de Japanse overheid namelijk besloten voor 2040 alle kerncentrales gesloten worden. Wij willen gaan uitzoeken wat dit betekent voor de handel in olie en gas tussen Japan en Rusland, want de verwachting is dat Japan meer olie en gas zal gaan importeren uit Rusland. Wordt vervolgd dus!

Al met al heb ik het nog steeds ontzettend goed naar m’n zin hier, het bevalt goed om voor langere tijd in een ander land en andere stad te wonen en te studeren. Elke dag is het weer mooi om hier rond te lopen en nieuwe dingen te ontdekken. Maar ik kijk er ook erg naar uit om eind december / begin januari weer even terug in Nederland te zijn en jullie allemaal weer te zien. Tot snel dus!

zondag 4 november 2012

James bond en die andere geheim agent

De afgelopen nacht is de eerste sneeuw gevallen maar vanochtend was het alweer boven nul, dus er is al niet veel meer van over. Het is inmiddels wat kouder geworden, overdag zo rond de 3 graden en ’s nachts vriest het een beetje.

Ongeveer anderhalve week geleden is er hier in huis een Italiaanse student (Stefano) bij gekomen, want er was namelijk nog steeds een kamer vrij in het appartement. Hij heeft hier afgelopen jaar ook al een paar maanden gewoond en Russisch gestudeerd en daarvoor heeft hij in Sint Petersburg gewoond. Hij spreekt dus prima Russisch, wat betekent dat er nu altijd een tolk dicht in de buurt is en dat maakt de communicatie met de eigenaars van het appartement weer een stukje makkelijker. Ik kan het prima met hem vinden en hij wil (net als ik) graag nog andere steden in Rusland zien dus in december en/of januari gaan we nog wat ontdekkingstochten maken hier.

Vorig weekend ging ik samen met Ishnavin (een student uit Maleisië die hier geneeskunde studeert), naar de nieuwe James Bond film toe. Hij had me verteld dat het een filmnacht was, dus van 23.00 uur tot het ochtendgloren zouden er 3 films gedraaid worden. Toen we er om 23 uur aankwamen was het echter nog geen tijd voor de film maar moest het publiek eerst in de stemming gebracht worden met een aantal wedstrijdjes. Omdat het ook Halloween was dat weekend begon het met een wedstrijd wie er het meest apart gekleed was. Het had wel iets weg van Albert Heijn tijdens de weken dat er voetbalplaatjes uitgedeeld worden, want iedereen wilde maar wat graag op het podium staan. Toen dat was afgelopen (en ik dacht dat de film wel zou gaan beginnen) was het tijd voor wedstrijd numero 2 waarbij een aantal vrijwilligers naar voren mochten komen (aan animo wederom geen gebrek) om te laten zien wie er de beste James Bond was. 


Degene die uiteindelijk het langst kon opdrukken won en werd verblijd met een flesje Pepsi Light en een dvd van James Bond. Ongeveer een uur later was dan de tijd aangebroken voor de James Bond film zelf. Gelukkig staat James Bond niet bekend om zijn hoogstaande gesprekken maar vooral veel actie, dus het was allemaal goed te volgen. Alle films worden namelijk in het Russisch ingesproken en er is geen ondertiteling. De film die daarna kwam was ’n cartoon waarin wel veel gepraat werd, dus dat was af en toe wat moeilijker te volgen.

En dan die andere geheim agent, of eigenlijk voormalig geheim agent. Vandaag is het namelijk in Rusland Dag van de Eenheid. Vroeger werd op 7 november de Russische revolutie herdacht, maar om die dag te vervangen heeft Poetin in 2005 de Dag van de Eenheid ingevoerd; die dus op 4 november is. Er wordt dan herdacht dat in 1612 een groep soldaten vanuit Nizhny Novgorod naar Moskou trok om daar het Poolse leger te verslaan.
"Rusland - roemrijk verleden, grote toekomst"
De twee aanvoerders van de Russische troepen van destijds komen uit Nizhny Novgorod en daarom wordt de stad elk jaar op die dag bezocht door Poetin, die andere geheim agent. Voordat Poetin president van Rusland werkte hij namelijk voor de KGB (de geheime dienst van de Sovjet-Unie) en de FSB (de opvolger van de KGB). Omdat het dit jaar 400 jaar geleden is dacht ik dat het wel groots gevierd zou worden. Op het centrale plein in de stad stonden allerlei kraampjes met souvenirs en vanavond is er nog een concert daar, maar verder is er weinig te beleven. Het hoogtepunt was eigenlijk een zandsculptuur met daarin het Kremlin van Nizhny met soldaten ervoor, waar iedereen (inclusief) ijverig foto's van maakte. Van Poetin zelf heb ik overigens geen glimp mogen opvangen…
Zandbak

zondag 21 oktober 2012

Waar blijft de sneeuw?

Привет!

De derde collegeweek zit er inmiddels op en ik heb het hier nog steeds uitstekend naar m’n zin. Ik heb nog steeds twee vakken en het is erg interessant om elke keer weer wat nieuws over de Russische economie te horen. Zo is een groot gevaar voor de Russische economie dat het erg afhankelijk is van de olie- en gasindustrie, zo’n 70% van de economie wordt erdoor bepaald. De overheid probeert daar mondjesmaat wat aan te veranderen, bijvoorbeeld door het stimuleren van innovatieve bedrijven om zich in een soort Russische Silicon Valley te vestigen: Skolkova. Daar krijgen ze dan financiële steun van de overheid, bijvoorbeeld in de vorm van belastingvoordelen. Inmiddels hebben ook westerse bedrijven zoals Microsoft, IBM en Siemens al toegezegd zich in Skolkova te gaan vestigen. Critici zeggen dat er eerst iets moet veranderen aan de cultuur van corruptie en bureaucratie voordat de economie echt kan hervormen, dus ik ben erg benieuwd hoe dat de komende jaren zal gaan.

Vorig weekend nodigden Tatiana en Valentin (mijn ‘huizbazen’) mij uit om hen te vergezellen naar hun kennissen, om daar te gaan eten. Daar aangekomen stond een tafel vol met eten klaar en daar moest natuurlijk op gedronken worden. De mensen waar we op bezoek waren hebben namelijk druiven in hun tuin staan, waar ze zelf wijn van maken. En als echte Rus werd elk nieuw glas wijn door Valentin in één teug naar binnen gegoten.  Toen de bodem van de flessen bereikt was, was het tijd geworden om naar buiten te gaan en mocht ik zelf mijn bijdrage leveren aan de nieuwe rode wijn door wat druiven te plukken.

Ook met de Russische les gaat het de goede kant op, ik heb er alweer aardig wat woorden bij geleerd. Vooral de grammatica blijkt nog een lastige kluif, het Russisch werkt met naamvallen die dan weer veranderen afhankelijk van het geslacht van het woord, dus dat is even wennen. Overigens zijn Engelssprekenden hier een ware attractie, daar kwamen Artiom (degene die mij Russische les geeft) en ik laatst achter. We stonden namelijk in de bus en werden aangesproken door een meisje dat vertelde dat ze ook Engels kon praten omdat ze dat op de universiteit had gehad. En toen wij daarna uit de bus stapten kwam ze naast ons staan en vroeg ze of wij nog meer Engels met elkaar wilden praten en of het goed was dat zij naast ons kwam staan om ernaar te luisteren. Wanneer ons dat de volgende keer weer gebeurt, moeten we er misschien maar geld voor gaan vragen….

Afgelopen vrijdag had ik opnieuw afgesproken met wat andere internationale studenten en vrijwilligers die hier werken om het nachtleven van Nizhny Novgorod te verkennen. We begonnen de avond in een café. Het had aardig wat weg van een Duits Brauhaus en het café brouwde zijn eigen bier, puur genieten dus! Een lege bierpul verder gingen we op zoek naar een taxi en eindigden met z’n vieren op de achterbank van een krakkemikkige Lada, opnieuw genieten! Een mooie taxirit later, kwamen we aan bij een club, genaamd T.E.A.T.R.O., waar verschillende Russen goed uit hun dak gingen en wij ook een poging waagden. En het bleef nog lang onrustig in Nizhny Novgorod…..


Met de kou valt het tot nu toe nog reuze mee, de afgelopen week was het tussen de 10 en 15 graden; de sneeuw en vorst laat dus nog eventjes op zich wachten. En binnen is het overal troposch warm, alle huizen zijn namelijk aangesloten op de stadsverwarming en dat betekent hier dat je in huis niet zelf de temperatuur kunt instellen. Dat heeft dan weer als gevolg dat alle radiatoren tot in het holst van de nacht staan te loeien en iedereen dus de hele dag de ramen open heeft staan. Energiebesparing is hier dus niet echt een hot issue, de meeste huizen zijn dat dan overigens weer wel….

Tot de volgende!

zaterdag 6 oktober 2012

Datsja’s, banja’s en paddenstoelen (en o ja, de colleges zijn begonnen…)


Op maandag 1 oktober zou het dan allemaal eindelijk gaan beginnen: alles te weten komen over de Russische oliebazen, onderzoek doen naar de minimumprijs van wodka en natuurlijk niet te vergeten het omkopen van docenten om tentamens te halen. Maar ook dit keer bleek de praktijk wat weerbarstiger dan de theorie en stond ik – na een korte kennismaking met de docent van één van de twee vakken die ik nu krijg – na ongeveer een half uurtje weer op de stoep voor de faculteit: de colleges zouden woensdag pas beginnen.   Gelukkig bood echter de Internationale dag van de ouderen uitkomst. Niet dat ik mezelf al tot deze groep mag rekenen, maar in Rusland wordt op 1 oktober de dag van de ouderen gevierd en dat betekende dat alle ouderen (waaronder dus de eigenaars van mijn kamer) op die dag gratis naar de dierentuin in Nizhny Novgorod mochten. En omdat mijn colleges nog niet waren begonnen, boden Tatiana en Valentin (het echtpaar die de kamer verhuurd) mij de kans om ein-de-lijk eens het Russische dierenrijk van dichtbij te bekijken. Aangekomen in de dierentuin ontpopte Valentin zich al vrij snel als ware flitskoning door werkelijk elk dier op de foto te zetten, vanzelfsprekend het liefst in zoveel mogelijk verschillende poses. 
Aapjes kijken
Dit zorgde ervoor dat we in sneltreinvaart langs alle hokken liepen zodat er overal optimaal gefotografeerd kon worden. De dierentuin was een soort combinatie tussen een dierentuin en een kinderboerderij, en dat laatste zorgde ervoor dat je bij de ingang voer voor de geitenfarm kon kopen en de dieren kon voeren; iets wat natuurlijk ook uitgebreid vastgelegd moest worden op de gevoelige plaat.
Na op dinsdag nog even naar de faculteit geweest te zijn om de toegang tot de bibliotheek van de faculteit (in het bezit van maar liefst 5 computers) te regelen, was het woensdag dan tijd voor de eerste colleges. Het eerste vak wat ik kreeg was ‘Financial management in oil and gas companies’, een vak over hoe de (grote) olie- en gasbedrijven in elkaar zitten en financieel gerund worden. Ik volg dit vak samen met iemand uit Barcelona, ook zij studeert hier nu voor een halfjaar. Het leuke aan het feit dat we maar met twee studenten zijn, is dat we zelf kunnen aangeven wat we interessant vinden en waar we veel over willen weten. Zo gaan we in oktober of november een paar dagen naar Tatarstan, een regio in Rusland ongeveer 600 kilometer hier vandaan. In die regio wordt veel olie uit de grond gehaald en we gaan daar langs bij een aantal oliesjeiks. Het tweede vak wat ik die dag had was ‘Measuring and managing the value of a company’ en gaat voornamelijk over hoe Russische ondernemers hun bedrijf het beste kunnen leiden om de waarde van hun bedrijf te vergroten. Dat blijkt in Rusland makkelijker gezegd dan gedaan, want zo ongeveer elk jaar verandert er veel wet- en regelgeving voor bedrijven en dat maakt het lastig om op de lange termijn te plannen. Op dit moment heb ik elke woensdag en vrijdag college en misschien krijg ik er binnenkort nog een vak bij en heb ik op meer dagen in de week college.
Afgelopen donderdag ging ik met Mila (zij is mijn coördinator op de faculteit) mee naar Pavlova, een plaats op ongeveer een uur rijden van Nizhny. In deze stad heeft de Lobachevsky universiteit ook een gebouw en de docenten moeten daarom af en toe buiten Nizhny college geven. Mila had gevraagd of ik met haar mee wilde rijden zodat ik ook Pavlova is kon bekijken. Aangekomen in Pavlova werd eerst aan de groep studenten gevraagd wie er zin had om een buitenlandse student rond te leiden en twee jongens vonden het wel mooi om het college niet te hoeven volgen en mij rond te leiden. Pavlova bleek een vrij kleine plaats waar verder ook vrij weinig te zien was. Hoogtepunten waren een museum met Sovjet-overblijfselen en een openluchtmarkt waar nagemaakte merkkleding werd verkocht. Voor de studenten die mij rondleidden was ik zelf echter het hoogtepunt, allerlei vrienden werden opgebeld en wilden graag een fotomomentje met mij meepakken.
Fotomomentje
Na vrijdagmiddag na college nog een les Russisch meegepikt te hebben, had ik vrijdagavond afgesproken met andere internationals in Nizhny. Een aantal van hen was student en een aantal doet vrijwilligerswerk. Erg gezellig om ook wat andere niet-Russen te spreken hier.
Jullie zullen je misschien afvragen: waar blijven die tradities eigenlijk? Niet getreurd, ik heb het mooiste voor het laatst bewaard. Op zaterdag ging ik namelijk met Valentin naar de datsja van zijn kennis toe. Een datsja is een huisje in het bos waar Russen in hun vrije tijd heen gaan, bijvoorbeeld tijdens vakantie. En om er dan maar meteen een ander nieuw woord in te gooien: bij veel datsja’s is ook een banja; een houtgestookte sauna. Dus zo vertrok ik zaterdagochtennd (uiteraard geheel gekleed volgens de nieuwe Russische modetrends, omdat volgens Valentin de kleding die ik aan had niet geschikt was voor het bos) per trein naar Rekshino, een plaats iets buiten Nihzny. 
Schitterende kleurcombinatie
Daar aangekomen werd allereerst de sauna goed opgestookt en terwijl het hout fijntjes verder kon knetteren begonnen Valentin en ik aan onze strooptocht door het bos om paddenstoelen te verzamelen. 
Klaar voor de jacht
Ongeveer twee uur later (en na alle Russische paddenstoel-namen uit m’n hoofd geleerd te hebben) kwamen we terug bij de datsja, waar het middageten (inclusief wodka, jaja daar zijn de tradities weer) voor ons klaarstond. Met een goedgevulde maag was het tijd om ons naar de banja te begeven, die inmiddels tropische temperaturen had bereikt. 

Plaatselijk zeer dichte mist
Compleet uitgezweten was het toen aan het eind van de middag weer tijd om terug te gaan naar Nizhny. Morgen staan er ongetwijfeld paddenstoelen op het menu…………

donderdag 27 september 2012

Wodka, borsjt en Lada’s: alles klopt

Op zondag 23 september was het dan zover: de trip naar Nizhny Novgorod stond op het punt van beginnen! 


Na zonder enige problemen de Nederlands-Belgische grens te zijn gepasseerd vloog ik om 23.40 uur (Belgische tijd) naar Moskou Sheremetevo om daar (na een paar uurtjes wachten) door te vliegen naar Nizhny. Het vliegveld daar heeft wel iets weg van dat in Lego of Playmobil, inclusief het pietepeuterige bagagebandje, waar mijn 2 koffers gelukkig op verschenen. Op het vliegveld werd ik opgewacht door zes vrienden van Maria, zij studeert op dit moment ‘in mijn plaats’ in Nijmegen en ik had met haar een paar keer afgesproken om Nijmegen te laten zien en wat praktische dingen voor haar te regelen. Haar vrienden verwelkomden me met een typisch Russische traditie: ze hadden een brood en zout bij zich en ik moest daar een stuk vanaf breken en het in zout  dopen; hun manier om hun gastvrijheid te laten zien. Het zou een dag vol tradities gaan worden.

Vanaf het vliegveld gingen we met 2 auto’s naar mijn kamer toe die op ongeveer een half uurtje rijden van de luchthaven ligt. In theorie in elk geval dan, want zo ongeveer de hele dag (vooral in de ochtend- en avondspits) staat alle auto’s in een fraaie polonaise door de stad heen, omdat iedereen werkt in het lage deel van de stad en woont in het hogere deel (het stadscentrum, waar mijn kamer ook is). Dat zorgde ervoor dat de trip een dik uur in beslag nam; de ideale gelegenheid om m’n blik te werpen op de vele rondrijdende Lada’s, het millimeterwerk waarmee sommige auto’s zich door de file heen wurmen en de Middeleeuwse staat waarin bepaalde bouwwerken zich bevinden.
Aangekomen bij het appartement was het even een kleine zoektocht naar de precieze ingang, het is namelijk een groot gebouw met allemaal verschillende ingangen. Maar een belletje van Maria’s vrienden naar de eigenaars deed wonderen en in een mum van tijd stonden we binnen. Ik huur een kamer van een gepensioneerd echtpaar, die om hun inkomen een beetje aan te vullen 2 kamers verhuren aan studenten. Ik zit in de ene kamer en op dit moment hebben ze nog geen huurder voor de tweede kamer gevonden, dus mochten jullie een klein beetje woon/werk (of woon/studeer) verkeer niet erg vinden dan geef ik het aan ze door ;-)
Met z’n allen in het kleine keukentje gepropt werden we verblijd met thee en zelfgebakken appeltaart. Toen ik vroeg wat appel in het Russisch ook alweer was (omdat ik dacht dat ik dat geleerd had tijdens de cursus Russisch in Nijmegen) begreep men de vraag niet helemaal goed en begon uit te leggen wat een appel was; weer wat geleerd! Met de intellectuele uitdaging hier gaat het dus allemaal dik in orde komen (het Russische woord voor appel is overigens Яълоко, uit te spreken als jablaka).
Met een goed gevulde maag en een huissleutel rijker was het tijd geworden voor de tour door de stad. Het appartement ligt aan de Wolga dus paradeerden we eerst met uitzicht over de rivier totdat we aankwamen bij het Kremlin. Net als Moskou en nog een andere stad (die ben ik even vergeten; oeps, toch weer wat minder geleerd) heeft Nizhny een Kremlin, de plek waar de overheid huis houdt en ambtenaren hun smeergeld tellen. Vanaf het Kremlin liepen we verder naar de hoofdstraat van Nizhny: Pokrovskaya ulitsa. In deze straat zitten allerlei winkels en restaurants, maar ook mijn faculteit. Nizhny Novgorod ligt op de plek waar 2 rivieren samenkomen (de Wolga en de Oka) en daarom was het vooral vroeger een belangrijke handelsplek. De stad werd vroeger ook wel het Detroit van Rusland genoemd, omdat de auto-industrie altijd erg belangrijk was. Zo wordt hier nu nog steeds de Wolga (ook wel de Russische Mercedes genoemd) geproduceerd.
Tot zover de geschiedenisles, mochten jullie nog meer willen weten over de stad zelf dan verwijs ik jullie graag door naar een aflevering uit de serie ‘Van Moskou tot Moermansk’ die gaat over Nizhny Novgorod: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1283182.
Voor 6 minuten en 32 seconden aan lachplezier om dronken (of gewoon gekke) Russen verwijs ik graag naar http://www.youtube.com/watch?v=FZfPk4PJULI&hd=1.

De faculteit
Degene waarmee ik contact heb gehad over welke vakken ik zou gaan volgen is de tante van Maria en ik heb haar maandag meteen ontmoet. Ze heeft mij de plek laten zien waar ik de meeste van m’n colleges ga volgen. Verwacht daarbij overigens geen enorme collegezaal. Omdat dit het eerste jaar is dat men in Nizhny studeren economie vanuit het Eranet-Mundus programma (de naam van mijn uitwisseling) ontvangt, kunnen ze niet terugvallen op bestaande Engelstalige vakken maar is er voor mij een apart programma gemaakt. En van dat programma is privéles dus blijkbaar één van de onderdelen.
Hierna was het dan tijd geworden voor de volgende Russische traditie: borsjt; soep van rode bieten met vlees, afgemaakt met een flinke flats zure room er bovenop. Of eigenlijk Oekraïense, maar dat past minder goed in dit verhaal dus laten we dat maar even met ’n korreltje zout nemen (zie regel 11/12 voor het zout). En dat kan je dan maar beter meteen met een andere Russische traditie combineren:  wodka. Dus kwam er een fles op tafel te staan die aanleiding bood voor de volgende traditie: toosten.
Niet simpel zoals in Nederland een paar glazen of flessen tegen laten klinken, maar elke dronk wordt voorafgegaan met een kort verhaal waarin verteld wordt waar er op getoost wordt. Zo waren de eerste en tweede toost bedoeld om mij welkom te heten, is de derde toost traditioneel op de liefde, de vierde op voorspoed en bij de vijfde was de fles leeg. Dat zijn tradities waar ik wel aan kan wennen! Daarna ben ik naar m’n kamer gegaan om wat spullen uit te pakken en ben even gaan slapen. De kamer ziet er overigens prima uit, zo’n 12m2 met een bed, klein bureau, stoelen en een kledingkast. En verder opgeleukt met allerlei prullaria, van teddybeer tot cowboyhoed; aan alles is gedacht.


Die avond werd ik weer opgehaald om naar de verjaardag van Gleb (één van de vrienden die me ophaalde op het vliegveld, op de foto tweede van links) te gaan. En gelukkig ging ook dit niet zonder de nodige tradities: wodka en toosten stonden opnieuw op het programma. Bij deze verjaardag waren nog meer vrienden aanwezig dus ik heb meteen al ’n boel mensen leren kennen, allemaal super aardige mensen. Het niveau van Engels verschilt trouwens ontzettend per persoon, met sommigen kan je in het Engels prima praten maar voor anderen moet ik toch maar snel mijn Russisch gaan verbeteren. Tijdens de verjaardag heeft Kirill (spreek uit: Cyrille, helemaal links op de foto) voor mij bijna de hele avond voor tolk gespeeld, omdat er veel mensen niet in het Engels konden praten. Een mooi voorbeeld van dat laatste is overigens ook het echtpaar waar ik bij in huis woon. Zij spreken ongeveer net zoveel Engels als ik Russisch, maar zij ratelen fijntjes door in het Russisch als ik overstap op handen en voetenwerk.

Dinsdagochtend ben ik met Kirill naar de universiteit gegaan om me daar bij het international office te registeren en het visum te verlengen. Ik heb nu namelijk een visum tot en met 13 december en dat wordt als het goed is een visum tot eind maart. De meeste gebouwen van de universiteit (waaronder dus het international office) zitten buiten het centrum, maar ik zal mijn colleges krijgen op zo’n 20 minuten lopen van het centrum. Gelukkig werden we die ochtend getrakteerd op traditioneel (hoppa, daar zijn de tradities weer) Nederlands weer, zodat het al een stuk minder vreemd voelde om in Rusland te zijn. Het eerste hoogtepunt van de dag was de trip per bus naar de universiteit. Die stond namelijk barstenvol en met een beetje duwen konden we er nog net bij. Tijd dus voor uitdaging 2: een kaartje bemachtigen. Dat gaat namelijk door geld via andere mensen door te geven aan de conductrice (type: fleecetrui, nors kijkend, rood geverfd haar à la Bassie). Maar deze missie was snel met goed gevolg volbracht. Op de universiteit aangekomen moest ik allerlei formulieren invullen en het inleveren van de 12 pasfoto’s die ik in Nederland had laten maken. Helaas bleken de foto’s niet te voldoen aan de eisen van de visumdienst (ze waren glanzend en hadden mat moeten zijn), dus moest ik eerst ergens drie nieuwe gaan laten maken.  Missie wederom geslaagd. Hierna kregen we een rondleiding door het museum van de universiteit, waar ik gelukkig op de foto mocht met een mooie communistenvlag.


Kirill heeft me daarna meegenomen naar de plaatselijke Refter om daar opnieuw een bord borsjt soldaat te maken, wederom smullen! Al met al dus een mooi paar eerste dagen en een top kennismaking met de stad en de vrienden van Maria.

Komende maandag (1 oktober) beginnen mijn colleges en ik ben reuze benieuwd hoe die privélessen zullen bevallen. Ik hou jullie op de hoogte, maar voor nu: Срасибо en пока (bedankt en tot ziens, of: houdoe en bedankt).


zaterdag 22 september 2012

Op naar Rusland!

Na zes jaar geleden voor het eerst richting het verre oosten te zijn getrokken na de verhuizing van Barendrecht naar Nijmegen, heb ik besloten om mijzelf het komende halfjaar nog wat verder oostwaarts te vestigen: zes maanden studeren in Nizhny Novgorod (Нижний Новгород) staan namelijk op het programma! Komende zondag (23 september) zal ik van Brussel via Moskou naar Nizhny Novgorod vliegen om daar tot en met eind maart 2013 vakken te gaan volgen aan de Lobachevsky State University. 


Via deze site wil ik jullie graag op de hoogte houden van mijn wilde wodkaverhalen, het studentenleven op de Russische campus, het omkopen van ambtenaren, het trotseren van de Siberische vrieskou, bontmuts dragen voor beginners en alles wat er nog meer op m’n pad gaat komen. Ik heb er zin in!

Het visum is binnen!
Mochten jullie behoefte hebben om de Nederlandse telefoonproviders een financieel duwtje in de rug te geven om daarmee meteen de Nederlandse economie weer een hart onder de riem te steken, dat kan! Mijn Russische telefoonnummer is namelijk +79108977486, maar ook via het oude vertrouwde Nederlandse nummer kan er nog naar mijn zwoele stemgeluid geluisterd worden (of via Skype, gebruikersnaam = pieterbarendregt). Via de universiteit heb ik een kamer in het centrum van de stad gevonden, met uitzicht op de rivier de Wolga. Het enige wat ik dan zelf nog moet doen is ter plaatse op zoek gaan naar een bijpassende Olga. Het adres van het appartement is:

Парамонова Татьяна и Валентин / Барендрегт Питер
ул. Семашко, д. 2, кв. 7
603155 Нижний Новгород / Nizhny Novgorod
Российская Федерация / Russian Federation 

Zo, dat was 'm weer even voor nu. Tot in Rusland, До свидания!