Aan al het moois......

Na 6 maanden studeren, cultuur snuiven, leven, nieuwe mensen leren kennen, proberen om een beetje Russisch te babbelen en uiteraard een beetje wodka te drinken is het dan morgen toch echt zo ver: het Russische avontuur in Nizhny Novgorod zit erop.

In het begin wist ik niet goed wat ik moest verwachten en waar ik aan ging beginnen, maar nu het einde wel heel gevaarlijk dichtbij komt kan ik concluderen dat ik het hier 6 maanden ongelofelijk goed naar m’n zin heb gehad en ik met een grote glimlach kan terugkijken op deze onvergetelijke periode. Het was prachtig om een paar maanden in een totaal ander land te leven, veel nieuwe mensen te leren kennen, te studeren en veel te horen over de Russische cultuur, de geschiedenis en de gewoontes.

De afgelopen week was vooral gevuld met de laatste colleges, afscheid nemen van m’n vrienden hier en het ophalen van m’n cijferlijst. Vorig weekend heb ik samen met Masha (het meisje uit Nihzny dat in Nijmegen heeft gestudeerd) en 2 van haar vrienden maslenitsa gevierd, een soort carnaval. Tijdens dit feest wordt er een pop verbrand die symbool staat voor de winter om zo te vieren dat de lente is begonnen. Die lente valt nog wat tegen, want er is de laatste dagen erg veel sneeuw gevallen en de temperaturen hebben nog niet zo’n zin om boven nul uit te komen.

De fik erin

Iedereen ontzettend bedankt voor het lezen van m’n blog en de leuke reacties. Het was mooi om jullie hiermee een beetje op de hoogte te houden van mijn reilen en zeilen hier. En morgen is het dan toch echt waar: aan al het moois komt een eind.

Tot in Nederland! Ik bied me hierbij graag aan om jullie onder het genot van 'n wodka'tje nog eens bij te praten over mijn Russische belevenissen.

De laatste 10 dagen…

Gisteren ben ik weer teruggekomen van een week Moskou en Volgograd, samen met mijn huisgenoot Stefano. Hoewel ik vlak hiervoor met Wouter en Martijn ook naar Moskou ben geweest, blijft het een ontzettend fascinerende stad. Ongeveer 2 jaar geleden was ik met de ESV (studievereniging) voor het eerst in Moskou en dat is eigenlijk waar de fascinatie en interesse voor Rusland is begonnen. Of misschien is daar wel het steekje los gegaan waardoor ik nu in Nizhny Novgorod studeer ;-). 

Gelukkig is Moskou zo’n enorme stad dat er elke keer wel weer wat nieuws te vinden is. Zo zijn we dit keer naar het Novodevichy klooster en begraafplaats gegaan. Het klooster staat op de UNESCO werelderfgoed-lijst en is een verzameling van allerlei gouden torentjes, kerken en nog meer gouden torentjes. Op de begraafplaats liggen allerlei beroemde Russen begraven, zoals oud-presidenten Jeltsin en Chroesjtsjov, componisten als Tsjaikovski en Russische dichters en schrijvers.

Na Moskou stond Volgograd op het programma, een stad in het zuiden van Rusland waar tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar is gevochten, toen de stad nog Stalingrad heette. Tijdens die slag kwamen ongeveer 1,3 miljoen soldaten om het leven en dit wordt wel het keerpunt van de oorlog genoemd. In Volgograd staat een indrukwekkend monument wat hieraan herinnert: een standbeeld van een vrouw met een zwaard dat hoog boven de stad uittorent. Hier houden soldaten de erewacht en brandt de vlam voor de vrede. Verder zijn we ook naar een aantal musea over de Tweede Wereldoorlog geweest, wat erg interessant was.

Qua stad ziet Volgograd er een stuk armoediger uit dan bijvoorbeeld Nizhny Novgorod. Vanuit de taxi van het vliegveld naar het hotel zagen we bijvoorbeeld al veel vervallen fabrieken, ingestorte huizen en veel niet al te gezellig uitziende Sovjetflats. Gelukkig kon het goedkope eten en drinken dit in Volgograd ruimschoots compenseren.

En nu ben ik weer terug in Nizhny, waar de laatste dagen dan toch echt aangebroken zijn. En dat is best gek. In de komende anderhalve week ga ik nog veel afspreken met iedereen die ik hier heb leren kennen en ook de faculteit houdt nog een afscheidsborrel/-party, dus ik ben benieuwd.

Het meisje dat in mijn plaats in Nijmegen studeerde is inmiddels ook weer terug in Nizhny. In de afgelopen maanden heb ik veel van haar vrienden leren kennen en één van hen is mijn Russische docent. Ik had in Nijmegen een aantal keer met haar afgesproken en het was erg leuk om haar nu in Nizhny te zien en haar verhalen over Nijmegen en Nederland te horen.

Tot snel!